Kurt Yalnızlığı

“Mehmed Çavuş, yıllar önce duyduğu “kurt yalnızlığı” tabirini gördüğü manzara dolayısıyla çok daha derinden anladığını hissetmişti. Ülkesi yalnızdı, yüzyıllardır vatan belledikleri topraklar yalnızdı, dağları, ovaları, kırları yalnızdı. Ruhunda her açılan hücrede daha derin bir yalnızlık kuyusu oluştuğunu hayal meyal hissediyordu. Ya bu kurt yalnızlığının verdiği gayya kuyularına düşüp boğulacaktı, ya da nefes aldığı her an menziline ufukları koyup, ılık rüzgârların gemilerin yelkenlerini doldurup hareket ettiği gibi yine yeniden büyük umutlarla başladıkları şanlı kavgaya daha bir cüretle devam etmeleri için son kez silkineceklerdi…..”